To już trzecie, poszerzone w stosunku do dwóch poprzednich, wydanie książki Czesława Dziemidowicza „Kwitajny – Quittainen. Moja Ojczyzna”, stanowiącej potwierdzenie faktu, że małe miejscowości mają wcale niemały udział w wielkiej historii. Mimo że Kwitajny nie występują na kartach podręczników, stanowią ważną część dziejów nie tylko Polski, ale także Niemiec. Autor snuje opowieść o mazurskiej wsi, do której przybyli z Litwy jego rodzice po zakończeniu II wojny światowej, wsi, w której się wychował i jej mieszkańcach. Jej początek wyznacza legenda o założeniu Kwitajn, a koniec – czasy współczesne. Pomiędzy są dzieje miejscowości w średniowieczu, gdy władał tymi ziemiami zakon krzyżacki, w czasach nowożytnych – gdy znajdowała się pod panowaniem królów Polski, a potem władców Prus i Cesarstwa Niemieckiego, okrutny okres II wojny światowej i niespokojny czas po jej zakończeniu. „Książka ukazuje czytelnikowi trudne dziedzictwo tej ziemi, która na przestrzeni wieków stała się domem wielu narodów, uzmysławia wielość i różnorodność mieszkańców Quittainen – Kwitajn, dla których miejscowość stanowiła małą ojczyznę”. W obecnym wydaniu Autor dodał rozdział „Widziałem żurawie”, w którym splata się współczesność Kwitajn – praca nad odrodzeniem wsi i jej życia społecznego z refleksją nad „epoką słusznie minioną” – jak określa się czas PRL i istniejącym wówczas w Kwitajnach Państwowym Gospodarstwem Rolnym.
Warto sięgnąć po tę książkę także dlatego, że charakteryzuje ją obiektywizm i dystans do skomplikowanej historii tego skrawka mazurskiej ziemi, jak również „duża dociekliwość badawcza i przejrzysta narracja”.
